Çok kısa acayip bir şeyden bahsetmek istiyorum. Kimseyi edebiyatla iştigal ediyor, ilgileniyor diye eleştirecek halim yok elbette ama ta ben ortaokuldayken beridir çevremdeki kız arkadaşlarımın yazdıkları şiirler o kadar zoraki yazılmış gibiler ki, kendimi bu arkadaşlarımın yerine sıkıntıya sokmaktan alamıyorum. Asıl içimi kemiren soru: Her kadın şiir yazmak zorunda mı?
Var böyle bir sıkıntı gerçekten, çevremdeki her kadın delicesine bir şeyler üretme peşinde. Ama bunlar nedense mutlaka depresif bir konu işlemeli: kavuşamama, terk ediliş, tek başınalık, dertleri içine atmak zorunda kalma halleri, feryat figan falan filan…
Benim kendi kendime geliştirdiğim bir teori var, o da ergenlik yaşlarında Cengiz Kurtoğlu dinleyen kadınlarda bu durumun mutlaka vuku bulduğu. Çevremde rastladığım böyle şiir sevdalısı kadınlara “Sen de Cengiz Kurtoğlu dinler miydin? “ diye sorduğum zaman cevabı aldığımda oluşan o duygusal hava bana beni nasıl da bağırlarına bastıklarını hissettiriyor. Çok duygusalsınız, kendini şiire vermiş hanım kızlar! Hepinize teessüf ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Konuyla ilgili fikrinizi beyan etmek için lütfen ilgili alanları doldurunuz.