Işınla Beni Scotty!

Hayatım boyunca ışınlanmanın hayalini kurdum. Artık ulaşımın ışınlanmayla sağlandığı bir dünya benim için olmuştur, kıvamı tutmuştur o dünyanın. Lakin bu teknoloji Türkiye’ye gelse ve uygulanmaya başlasa burada kullanmazdım, cesaret edemezdim daha doğrusu. Düşünsenize, ışınlanıp Prag “Işınlanma Limanı”na inmişim, kız arkadaşımla tatil yapmaya gitmişiz ve ana! Ayak parmaklarımdan biri yok! Işınlanırken voltaj düşmüş, bir şeyler olmuş ve benim parmağım geri kalanımdan ayrı düşmüş.

- E kardeşim, nerede benim parmak?
- Üzgünüz Burak Bey, parmağınız İstanbul’da kalmış. Ama merak etmeyin bir sonraki ışınlanma seferiyle gönderilecek. Siz lütfen şu formu doldurun ve kayıp parça bildiriminde bulunun. Biz verdiğiniz adrese göndereceğiz parmağınızı.

- Bir sonraki sefer ne zaman hanımefendi?
- Yarın akşam efendim.

Al işte gitti belki de en sevdiğim parmağım. Belki Ankara’da öyle bir ortam olmadığından zaten parmak arası terlik giyemiyordum, en fazla yazdan yaza o da tatil yapabilirsem. Pek bir kayıp değil ama altın oranı bozuldu bir kere vücudumun. Kendimi artık vitruvius adamı gibi hissedemeyeceğim hiçbir zaman. Haydi, şımarıklığı bırakıyorum dövme vardı belki de ayağımda, bir kertenkele dövmesi mesela… Belki de kertenkelenin kuyruğu da kopan parmağıma dövülmüştü. İroniye baksanıza, kertenkele ömür billah kuyruksuz kalacak.

Bu ülkede yaşamanın zorluklarını bir hikâye kaleme alırken öyle ağır hissediyor insan işte; bilimsel ve kurgusal bir şeyler hayal etmeye başlayınca kendi hayallerimi yıkmaya başlıyorum. Zaman makinesini biz icat etsek deneme sırasında ya elektrikler kesilir, ya klavyeye su dökülür veyahut ne bileyim hiçbir şey olmazsa da bilim adamlarının içlerinden birisi arabasında intihar mektubu ile ölü olarak bulunur.

Benim bu hissettiklerimin sebebi belki de ülkemizin bilime ne kadar önem vermediğindendir. Ha, yanılıyor da olabilirim; ülkemiz bilime çok acayip önem veriyor fakat belli etmiyor da olabilir. Ülkemi küçümsüyor da değilim, ne de olsa ekmeğimiz nerede yeniyorsa orası vatanımızdır.

P.S. sekizinci kıta'daki 09-11-2012 tarihli yazım. Kapandığı için buraya taşıyorum.